Balans vinden met de WAB

In de eerste week van dit jaar was het bij ons ‘alle hens aan dek’ om de nieuwe Wet Arbeidsmarkt in Balans (WAB) door te voeren. Gek genoeg leek de geschiedenis zich te herhalen, want hadden we in 2015 niet eenzelfde handeling verricht? Dat hadden we wel degelijk; in dat jaar werd namelijk de Wet Werk en Zekerheid (WWZ) ingevoerd.

Essentieel verschil tussen deze twee wetten is dat de WWZ voornamelijk gericht was op de uitzendbranche en de WAB alle werkgevers en daarmee ook alle werknemers treft. Anderzijds komt de doelstelling van beide wetten wel overeen: het verkleinen van de kloof tussen ‘vast’ en ‘flex’. Conclusie: de wet uit 2015 heeft niet het beoogde resultaat opgeleverd en de overheid zag zich genoodzaakt een nieuwe set aan maatregelen te bedenken. Laten we de belangrijksten hiervan eens onder de loep nemen:

Flexibel werk moet minder flexibel worden door:

• de mogelijkheid om werknemers 3 aansluitende contracten te bieden in 3 jaar (was 2 jaar).
• de verplichting voor werkgevers om oproepkrachten, na twaalf gewerkte maanden, een contract te bieden voor het gemiddelde aantal werkuren in het afgelopen jaar.
• strengere regels ten aanzien van de minimale oproeptijden bij oproepwerk.

Vast werk moet minder vast worden door:

• minder strenge voorwaarden voor ontslag van werknemers in vaste dienst.
• een verlaging van de transitievergoeding bij ontslag, waar de werknemer nu vanaf de eerste werkdag al recht op heeft.

Vast werk wordt beloond en flexibel werk wordt ontmoedigd door:

• lagere WW-premies voor vaste dienstverbanden.
• hogere WW-premies voor flexibele dienstverbanden.

Ik heb zo mijn bedenkingen of deze set aan maatregelen het beoogde resultaat oplevert. Ik verwacht dat de strengere regels voor oproepwerk in veel sectoren voor onwerkbare situaties gaan zorgen. Bovendien vind ik dat we het doel voorbij streven als we werknemers, die tijdens de proeftijd moeten stoppen, al het recht geven op een transitievergoeding. En de maatregel omtrent de
WW-premies voelt als een afstraffing voor het toepassen van tijdelijke contracten en flexwerk. Veel bedrijven zijn nu eenmaal genoodzaakt om een flexibele schil te hanteren, omdat simpelweg de werkdruk niet constant is. Al die bedrijven staan nu voor een voldongen feit ten aanzien van deze kostprijsverhoging.

Begrijp me niet verkeerd; ik ben ook voor een verbeterde regulering van de arbeidsmarkt. Ik verwacht alleen dat ook de WAB dit niet zal bereiken. Desalniettemin zullen wij deze wet met verve naleven en de Achterhoekse bedrijven helpen om hierin de juiste balans te vinden.